Συγκλονιστική επιστολή: «Είμαι χωρίς ρεύμα ένα χρόνο και έχουμε να φάμε 6 ημέρες»
 

Ο κύριος Α.Κ, είναι ένας από τους πολλούς ανθρώπους που η ζωή τους τα έφερε άσχημα.

 

Αυτή τη στιγμή ο 45χρονος και η 41χρονη σύντροφός του που ζουν στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, είναι άνεργοι και κανένας από τους δύο δε μπορεί να βρει δουλειά παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες που καταβάλλουν καθημερινά.

 

Η επιστολή που έστειλε στο Newsit είναι γροθιά στο στομάχι, αφυπνίζει συνειδήσεις και μας κάνει όλους να θυμόμαστε πως πάνω απ΄όλα είμαστε άνθρωποι. Μη ξεχνάτε πως αύριο ίσως είμαστε εμείς στη θέση του Α.Κ που ζητά βοήθεια, όχι δανεικά, μόνο……

ΔΟΥΛΕΙΑ.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ 45ΧΡΟΝΟΥ

«Oνομάζομαι Α.Κ και μαζί με τη σύντροφο μου κατοικούμε στη Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.Είμαστε και οι δύο άνεργοι επι μακρον, προσωπικά 3 ετη και φέτος στις 20 Σεπτέμβρη θα έχουμε επέτειο ενος έτους διαβίωσης χωρις ηλεκτρικό ρεύμα, μια που η δεη διέκοψε τη παροχή λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών.

 

Σήμερα δε είναι η επέτειος των 6 ημερών χωρις καθόλου φαγητο, ουτε καν υποψίας αυτού και βέβαια ειμαι στην ευχάριστη θέση να δηλώσω ευτυχής που υπάρχω σε μια πραγματικότητα όπου το κάθε χθες ειναι ονειρικό σε σχέση με το σήμερα…και βέβαια ως ενας απο τους πολλούς αδυνατώ πλήρως να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου απέναντι στη πολιτεία και απλά αναρωτιέμαι πόσο συνεπής είναι εκείνη απέναντι σε εμένα και τους όμοιους μου.

 

Αναζητώ μέχρι εξαντλήσεως μια οποιαδήποτε εργασία αλλά μάταια, ούτε χαραμάδα σε υποψία ανοίγματος…κούφια λόγια και κενού περιεχομένου υποσχέσεις.

 

Αλλά υπάρχω…γιατι; Ποιος μπορεί να ζει χωρις τίποτα χωρις καν τα στοιχειώδη, χωρίς την αξιοπρέπεια του, χωρίς την υπερηφάνεια του, χωρίς όνειρα και μέλλον..;

 

Πεινάμε κύριε και είναι λέξεις πραγματικές και με περιεχόμενο. Και ζητάμε να μας βοηθήσετε, έμπραχτα όμως και πολύ άμεσα εαν θέλετε. Δεν είμαι επαίτης ούτε και ζητάω δανεικά, δε βοηθούν, ούτε μπορώ να τα επιστρέψω. Ζητάω εργασία, οποιαδήποτε εργασία για να σταθώ στα πόδια μου και ίσως και να κάνουμε ονειρα…

 

Δεν εφτασα 45 ετών για να σκέφτομαι οτι σύντομα θα αποτελλώ ένα ακόμη νούμερο στις στατιστικές της απώλειας…γιατί βλέπετε είναι προτιμότερη η αυτοχειρία της στιγμής παρά ο καθημερινός θάνατος που βιώνουμε…

 

Πιστεύω στους ανθρώπους και κάνω έκκλιση βοηθείας, είμαι σε απόλυτη απόγνωση, σας παρακαλώ. Δε θέλω να πιστέψω οτι μαζί με τη πτώχευση ήρθε και η κώφωση. Εαν μπορείτε και εαν θέλετε βοηθήστε αλλά με πράξεις, όχι με λόγια, σας παρακαλω.

 

Θα ήθελα επίσης να ζητήσω συγνώμη για την όποια τυχόν ενόχληση προκαλώ και την κατανόησή σας διότι η πείνα και η απόγνωση δεν είναι καλοί σύμβουλοι αλλά δυστυχώς είναι οι μόνοι που με συντροφεύουν εδώ και πολύ – πολύ καιρό.

 

Με απόλυτη ειλικρίνεια Α.Κ.

 

ΥΓ: Σας παρακαλώ ας μη ξεχνάμε την ανθρωπιά μας, τη χρειαζόμαστε και ίσως εμείς λίγο περισσότερο από κάποιους άλλους και ίσως κάποιοι άλλοι περισσότερο από εμάς….».